اثر تنش کم آبی و محلول پاشی سیلیکون بر عملکرد و رنگیزه های فتوسنتزی گندم در منطقه سیستان

سیلیکون دومین عنصر موجود در خاک است که دارای اثر مفیدی در افزایش تحمل گیاهان به تنش های زنده و غیرزنده می باشد. به منظور بررسی اثر سیلیکون در افزایش تحمل به شرایط خشکی در گندم، این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمارهای این آزمایش شامل تنش کمبود آب (خشکی) در سه سطح 50 ، 75 و 90 درصد ظرفیت مزرعه (fc) و محلول پاشی اسیدسیلیکون در سطوح صفر (شاهد)، 1 و 5/1 میلی مولار در سه مرحله بودند. در این آزمایش تنش خشکی موجب کاهش صفات ارتفاع بوته، تعداد سنبله در مترمربع، وزن هزار دانه، طول سنبله، عملکرد بیولوژیک، کلروفیل a، کلروفیلb و پروتئین شد. آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید) میزان پرولین را 29/41 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. محلول پاشی سیلیکون در بالاترین سطح (5/1 میلی مولار) موجب افزایش تمام پارامترهای مورد بررسی از جمله عملکرد دانه (9/2600 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (6/7651 کیلوگرم در هکتار)، پروتئین (03/13 درصد) و پرولین (02/36 میکرومول بر گرم وزن تر) گردید، اما تعداد سنبله در مترمربع بر اثر محلول پاشی این ماده تغییر معنی داری نداشت. در بررسی برهمکنش محلول پاشی سیلیکون (5/1 میلی مولار) در شرایط تنش شدید باعث افزایش 95/35 درصدی کلروفیلb نسبت به عدم محلول پاشی گردید. در مطالعه حاضر محلول پاشی سیلیکون کارایی بالایی در افزایش عملکرد در گیاه گندم در شرایط آب و هوایی سیستان از خود نشان داد.